به روایت اسناد؛
تلفات طرف‌های درگیر در جنگ ۲۰ ساله افغانستان

جنگ ۲۰ سال گذشته افغانستان هم برای نیروهای دولتی و هم مخالفان‌شان تلفات سنگین انسانی داشت. بر اساس اطلاعات موجود، از میزان ۱۳۸۰ تا اسد ۱۴۰۰، بیش از ۸۶ هزار سرباز، مامور استخباراتی و نیروهای محلی حامی دولت کشته‌ شده و ۱۱۱ هزار و  ۴۸۷ نفر زخمی شدند؛ همچنین ۱۰ هزار و ۸۵۴ نفر دچار معولیت شدند.

 در این مدت، ۳ هزار و ۶۱۲ سرباز ناتو کشته و ۲۷ هزار و ۹۶۴ نفر زخمی شدند. تلفات عمدتاً بر اثر جنگ‌های مستقیم، حملات انتحاری و چریکی و همچنین انفجار بمب‌های کنار جاده‌ای بوده است.

برآورد دقیق تلفات جنگجویان مخالف دولت از جمله طالبان، شبه‌نظامیان پاکستانی، داعش، القاعده و حزب اسلامی دشوار است، اما بر اساس مقایسه گزارش‌ها و از روی آمار و ارقام وزارت شهدا و معلولین طالبان، در کنار گزارش‌های شورای امنیت دولت پیشین، می‌تواند دریافت که حدود ۹۰ هزار جنگجوی مخالف دولت کشته‌شده‌اند که عمدتاً از میان طالبان بوده‌اند.

در این گزارش تحقیقی، افزون بر استفاده از ۱۱۲ منبع داخلی و بین‌المللی مختلف، با اعضای عالی رتبه شورای امنیت دولت جمهوری اسلامی افغانستان، هشت وزیر سابق، سه نهاد امنیتی، ۱۱ معاون و ۲۱ رئیس گفت‌وگو شده است.

علاوه بر این، با کارشناسان مرکز توحید شورای امنیت دولت سابق، ریاست دفاع و امنیت اداره امور صحبت شده و از پایگاه داده‌ها (دیتابیس‌) این نهادها استفاده شده است.

در این گزارش با برخی مقام‌های طالبان  نیز گفت‌وگو شده و گزارش‌ها و اخبار رسانه‌ها درباره تلفات دو طرف درگیر جنگ در ۲۰ ساله گذشته بررسی شده است.

در این گزارش، تلفات جنگ بر اساس پروژه «هزینه‌های جنگ» دانشگاه براون در امریکا، اطلاعات دفتر نمایندگی ملل متحد (یوناما)، شورای امنیت ملی پیشین، وزارت‌های دفاع و داخله، ریاست امنیت ملی و همچنین گزارش‌های وزارت شهدا و معلولین بررسی و تحلیل شده است.

پروژه «هزینه‌های جنگ» گفته است که در جنگ ۲۰ ساله افغانستان بین ۶۶ هزار تا ۶۹ هزار نیروی امنیتی افغان (ارتش ملی، پولیس، امنیت ملی و نیروهای محلی) کشته شدند؛ اما به گفته پژوهشگران این دانشگاه، این آمار برآوردی است؛ زیرا دسترسی به اطلاعات دقیق تلفات سربازان دولت افغانستان وجود نداشته است.

فساد در صفوف نیروهای امنیتی و وجود نیروهای «خیالی» در دولت پیشین هم منجر به ارائه آمار نادقیق شده است.

آمار وزارت‌های دفاع و داخله، ریاست امنیت ملی و مرکز توحید شورای امنیت ملی حکومت سابق نشان می‌دهد که در جنگ ۲۰ ساله افغانستان، ۳۱ هزار و ۷۲۲ نیروی ارتش کشته، ۴۴ هزار و ۹۵ نفر زخمی و چهار هزار و ۳۲۱ نفر معلول شدند.

از نیروهای پولیس ملی، پولیس مرزی، نظم عامه، پولیس محلی و واکنش سریع وابسته به وزارت داخله، ۴۵ هزار و ۲۶۲ نفر کشته، ۵۶ هزار و ۲۱ نفر زخمی و شش هزار و۲۱۶ نفر معلول شدند.

علاوه بر این، در جنگ ۲۰ ساله افغانستان، ۹ هزار و ۵۱ مامور و نیروی امنیت ملی کشته شده، ۱۱ هزار و ۳۷۱ نفر زخمی و ۳۱۷ نفر معلول شدند.

سربازان زخمی قوای مسلح افغانستان به ۳ دسته تقسیم می‌شوند: دسته اول، آنهایی‌که پس از درمان به وظایف خود بازگشتند؛ دسته دوم، آنهایی‌که پس از درمان به وظایف خود بازنگشتند و دسته سوم سربازان معلولی هستند که به وزارت شهدا و معلولین معرفی شدند.

بر اساس اطلاعات مرکز توحید دولت جمهوری، از زمان تشکیل قطعات صفری که با کمک مالی و فنی مستقیم امریکا تجهیز شده بودند، تا سقوط دولت، ۴۳۲نفر آن کشته و ۳۱۲ نفر هم زخمی شدند.

تعداد تلفات سربازان در حکومت حامد کرزی (۱۳۸۰-۱۳۹۳)

روزنامه نیویارک تایمز در گزارشی در سال ۲۰۱۴ نوشت که از ۱۳۸۰ الی ۱۳۹۳، ۲۳ هزار و ۴۷۰ نفر از ارتش و پولیس ملی کشته شدند و ۲۶ هزار و ۲۷۰ نفر زخمی شدند.

پروژه هزینه‌های جنگ نیز گفته است که در این دوره، تقریباً سی هزار سرباز کشته شدند. حکومت افغانستان برای جلوگیری از کاهش روحیه نیروهای امنیتی، اطلاعات دقیقی درباره تلفات نیروهایش در اختیار محققان این پروژه نگذاشت.

با این حال، در  ماه جدی ۱۳۹۷، محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان گفت که بر اساس اطلاعات جمع‌آوری شده از سه بخش امنیتی، تا سال ۲۰۱۴ بیش از ۴۵ هزار نیروی امنیتی افغان در جنگ با شورشیان کشته شدند.

همچنین، بر اساس گزارش شورای امنیت ملی و ریاست دفاع و امنیت اداره امور، در دوران حکومت حامد کرزی نیز ۳۹ هزار و ۲۳۴ نیروی امنیتی افغان کشته شدند.

تعداد تلفات نیروهای امنیتی در دوران حکومت محمد اشرف غنی (۱۳۹۳-۱۴۰۰)

در دوره حکومت محمد اشرف‌غنی، نیروهای بین‌المللی از جنگ مستقیم دست کشیدند و تنها به پشتیبانی فنی از نیروهای افغان بسنده کردند که این امر باعث شدت جنگ و بالا رفتن سطح تلفات نیروهای امنیتی افغان شد. زیرا، مدیریت جنگ و مسئولیت آن بر عهده نیروهای افغان بود و کمک نیروی هوایی خارجی تا ۷۰ درصد کاهش یافت.

در این هفت سال، ۳۸ هزار و ۷۰۹نفر از نیروی امنیتی کشته و ۷۲ هزار و ۲۵۳ نفر زخمی شدند که بخش بزرگی از آن‌ها جراحات نه چندان عمیق داشته و توانستند به زودی به وظایف خود برگردند.

در جنگ ۲۰ ساله افغانستان، سربازان افغان و جنگجویان مسلح دستکم به ۱۴ شیوه جان خود را از دست دادند.

۱. جنگ‌های مستقیم:

جنگ‌های مستقیم شامل حملات چریکی، عملیات‌ها و حملات جنگجویان طالبان و داعش به پاسگاه‌ها و قرارگاه‌ها بود که منجر به کشته شدن نیروهای حکومت پیشین و نیروهای بین‌المللی بود.

حزب اسلامی تنها در چند مورد در جنگ‌های مستقیم در ولایت کنر دخیل بود.

۲. بمب‌های دست‌ساز:

طالبان بیشتر از هر گروهی از بمب‌های کنارجاده و بمب‌های بشکه‌ای استفاده کردند. این گروه نه تنها از این بمب‌ها علیه نیروهای امنیتی استفاده کردند، بلکه با کار گذاشتن آن در اماکن عمومی به مردم عادی نیز آسیب زیادی رساندند.

طالبان پس از پیروزی، ساخت بمب‌های بشکه‌ای را به عنوان دستاورد خود اعلام کردند و در نمایش‌های نظامی خود نیز این بمب‌ها را به نمایش گذاشته‌اند.

۳. حملات انتحاری:

شبکه القاعده حملات انتحاری را در افغانستان آغاز کرد و پس از آن طالبان، حزب اسلامی و داعش در برابر حکومت و نیروهای خارجی از این روش استفاده کردند.

بیشترین حملات انتحاری توسط طالبان، پس از آن داعش، حزب اسلامی و کمترین آنها توسط القاعده انجام شد.

۴. بمباران‌ هوایی:

نیروهای خارجی و افغان در نبرد با جنگجویان از بمباران‌ هوایی استفاده کردند. در این بمباران‌ طالبان، داعش، القاعده، حزب اسلامی، غیرنظامیان و در برخی موارد نیروهای امنیتی افغانستان نیز کشته شدند.

۵. نشاندن بر روی بمب‌ها:

این شیوه از بین بردن برای اولین بار توسط گروه داعش انجام شد و پس از آن طالبان نیز در ولایت‌های کنر، ننگرهار و ارزگان از آن استفاده کردند.

۶. کشتن با کارد:

استفاده از چاقو برای کشتن برای اولین بار توسط گروه القاعده در توره بوره انجام شد؛ اما پس از آن، این نوع کشتار توسط طالبان و گروه داعش نیز انجام شد.

۷. کشیدن با موتر:

بستن به موتر و سپس کشاندن افراد به روی جاده در حالی که زنده هستند، هم توسط طالبان و هم توسط نیروهای حکومت پیشین انجام شده بود.

۸. سر بریدن با تار کفش دوزی:

این نوع کشتار بیشتر در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ رایج بود، زمانی که طالبان گلوی مخالفان خود را با سیم کفاشی می‌بریدند و ویدیوهای آن را برای ترساندن دیگران منتشر می‌کردند. این نوع کشتار بیشتر توسط طالبان در ولایت‌های جنوبی و شرقی انجام شده بود.

۹. کشتن با بمب‌های چسبی:

اگرچه این نوع کشتار در افغانستان جدید نیست، اما در سال ۲۰۱۴ اوج گرفت و تا سقوط دولت، صدها نفر از کارمندان دولتی با این مواد انفجاری جان خود را از دست دادند. استفاده از بمب‌های چسبی بیشتر توسط طالبان و گروه داعش انجام شده است.

۱۰. قتل‌های هدفمند:

طالبان از این تاکتیک که در افغانستان سابقه طولانی دارد، علیه نیروهای خارجی و نیروهای امنیتی افغان و برای کشتن مخالفان سیاسی استفاده کردند.

۱۱.  موترهای بمب‌گذاری شده:

حملات انتحاری با موترهای بمب‌گذاری شده نیز برای اولین بار با کمک القاعده توسط طالبان در افغانستان آغاز شد و سپس گروه داعش نیز از این تاکتیک استفاده کرد.

۱۲.  حملات هدفمند به مردم:

در جنگ ۲۰ ساله اخیر افغانستان، طالبان و سپس داعش با استفاده از بمب‌گذاری و انتحاری به مردم عادی در مکان‌های عمومی حمله کردند. طالبان به نیروهای امنیتی افغان و خارجی و همچنین تاسیسات دولتی در مکان‌های عمومی حمله کردند و نگران تلفات مردم ملکی نبودند. اما داعش به طور مشخص افراد ملکی، معمولا متعلق به اقلیت شیعه و هزاره‌ را هدف قرار داده است.

۱۳. کشتن با سم:

موارد کشتن با سم بسیار نادر است، اما این روش بیشتر توسط ریاست امنیت ملی سابق افغانستان استفاده شده بود. در برخی موارد، تعدادی از طالبان زندانی با سم در زندان‌های دولت کشته شدند.

۱۴. به آتش کشیدن محبس

اگرچه این مورد بسیار نادر بود، اما مواردی از آن در ولایت‌های ننگرهار و خوست ثبت شده است. این نوع کشتار توسط نیروهای قطعه صفری انجام شده است. آنها جنگجویان و مخالفان زندانی را در اتاق‌ها به آتش کشیدند.

در اواخر سال ۲۰۰۱، حکومت موقت در افغانستان تشکیل شد و در سال ۲۰۰۲، پایه‌های ارتش ملی افغانستان گذاشته شد. برنامه این بود که طی یک سال، تعداد نیروهای ارتش ملی به بیش از ۱۲ هزار نفر برسد. در سال ۲۰۰۳، این هدف تغییر کرد و توافق شد که شمار نیروهای امنیتی افغان به ۷۰ هزار نفر افزایش یابد. با شدت گرفتن جنگ، تعداد نیرو امنیتی به تدریج به بیش از ۱۹۵ هزار نفر افزایش یافت.

ارتش ملی افغانستان از چهار بخش تشکیل شده بود: نیروهای زمینی، هوایی، قوای خاص و در سال‌های اخیر، نیروهای محلی چون خیرش مردمی. بر اساس گزارش سیگار، تعداد جنرال‌های ارتش ملی افغانستان در سال ۲۰۱۷ بیش از هزار نفر بود و ارتش هفت قول اردو داشت.

بر اساس گزارش وزارت دفاع در ۱۳۹۹، تا آن زمان ۲۸ هزار و ۵۴۸ سرباز ارتش ملی در جنگ‌های مستقیم، هدفمند و چریکی کشته شدند. اطلاعات مرکز توحید شورای امنیت ملی نیز نشان می‌دهد که تا۱۴۰۰ خورشیدی، ۳۱ هزار و ۷۲۲ نیروی ارتش ملی کشته و بیش از ۴۴ هزار سرباز زخمی شدند.

در شمار کشته‌شدگان، ۱۴ جنرال، ۱۳۱ دگروال، ۴۹۱ دگرمن، ۱۹۱۲ تورن، ۶۲۳۱ لمری و دوم بریدمن و بقیه سربازان بودند.

بر اساس آخرین آمار وزارت دفاع، بیشترین تعداد کشته‌شدگان نیروهای نظامی از ولایت ننگرهار و کمترین تعداد از ولایت نیمروز بودند.

تعداد کشته‌ها بر اساس ولایت‌ها

ننگرهار: ۵۵۲۲ کشته و ۷۴۹۸ زخمی

بدخشان: ۴۴۰۳ کشته و ۴۲۹۸ زخمی

تخار: ۲۱۲۳ کشته و ۳۸۵۹ زخمی

بغلان: ۱۹۹۱ کشته و ۲۷۸۱ زخمی

کنر: ۱۸۸۸ کشته و ۲۵۶۴ زخمی

قندوز: ۱۷۰۱ کشته و ۲۴۹۰ زخمی

لغمان: ۱۴۰۲ کشته و ۲۸۶۵ زخمی

کابل: ۱۳۹۷ کشته و ۱۹۷۵ زخمی

پروان: ۱۱۱۹ کشته و ۱۷۴۳ زخمی

پکتیا: ۹۹۰ کشته و ۱۳۴۳ زخمی

کاپیسا: ۹۵۳ کشته و ۱۲۱۵ زخمی

بلخ: ۶۹۶ کشته و ۱۱۸۰ زخمی

هرات: ۶۲۷ کشته و ۴۵۱ زخمی

خوست: ۶۲۲ کشته و ۳۲۴ زخمی

بامیان: ۵۹۱ کشته و ۹۷۵ زخمی

جوزجان: ۴۹۱ کشته و ۱۱۰۳ زخمی

سرپل: ۴۶۳ کشته و ۹۹۸ زخمی

سمنگان: ۴۵۴ کشته و ۶۷۸ زخمی

غور: ۴۵۳ کشته و ۷۳۲ زخمی

لوگر: ۴۲۲ کشته و ۵۹۲ زخمی

پنجشیر: ۴۰۱ کشته و ۲۴۱ زخمی

بادغیس: ۳۹۳ کشته و ۵۴۲ زخمی

نورستان: ۳۸۱ کشته و ۴۵۹ زخمی

دایکندی: ۳۵۶ کشته و ۷۲۳ زخمی

غزنی: ۳۳۷ کشته و ۵۶۲ زخمی

قندهار: ۳۰۱ کشته و ۱۲۹ زخمی

فاریاب: ۲۹۹ کشته و ۳۹۰ زخمی

وردک: ۲۷۱ کشته و ۴۹۲ زخمی

هلمند: ۲۲۲ کشته و ۲۸۰ زخمی

فراه: ۱۸۷ کشته و ۹۱ زخمی

پکتیکا: ۱۱۹ کشته و ۲۳۱ زخمی

ارزگان: ۶۵ کشته و ۹۸ زخمی

زابل: ۴۹ کشته و ۱۹۸ زخمی

نیمروز: ۳۳ کشته و ۹۵ زخمی

شماری از سربازان در مسیر رفتن به خانه برای مرخصی یا در خانه‌های خود توسط طالبان کشته شدند.

در صفوف ارتش ملی افغانستان، تعداد کشته‌شدگان در برخی ولایت‌ها کمتر بوده است، زیرا سهم این ولایت‌ها در ارتش ملی کم بوده و مردم این ولایت‌ها در ارتش ملی خدمت نمی‌کردند.

تشکیلات پولیس ملی افغانستان شامل ۹ بخش پولیس مرزی، پولیس امنیتی، پولیس ویژه، پولیس نظم عمومی، پولیس ضد جرایم، پولیس اطفائیه، پولیس مبارزه با مواد مخدر، پولیس محلی و پولیس ترافیک است. مشخص نیست که طالبان چه تغییراتی در این وزارت دولت پیشین ایجاد کرده است.

قابل ذکر است که در سال ۲۰۱۹ به فرمان رئیس جمهور غنی، پولیس مرزی به وزارت دفاع منتقل شد و به نیروهای مرزی تغییر نام یافت.

اگرچه پولیس به لحاظ وظیفه‌ای ماموریت جنگی ندارد، اما در سال‌های گذشته پولیس مانند ارتش افغانستان با نیروهای مخالف مسلح دولت درگیر شد.

تعداد تلفات نیروهای وزارت داخله بنا به آمار نهادهای دولت متفاوت است. بر اساس اطلاعات ریاست شهدا و معلولین ریاست تامینات وزارت داخله دولت سابق، در جنوری ۲۰۲۰ تعداد تلفات پولیس ۶۱ هزار و ۳۲۴ نفر بود. البته، این تعداد تخمینی و احتمالی است.

یک هیئت ویژه که اشرف غنی، رئیس جمهور سابق تعیین کرد، مشخص کرد که نزدیک به چهل هزار پولیس در جنگ ۲۰ ساله اخیر کشته شدند.

در آخرین گزارش شورای امنیت ملی دولت جمهوری اعلام شد که در جنگ‌های ۲۰ ساله اخیر، ۴۵ هزار و ۲۶۲ پولیس کشته و بیش از ۵۶ هزار نفر زخمی شدند.

این ارقام عیناً در اطلاعات ریاست امنیت و دفاع اداره امور نیز ذکر شده است.

از جمله کشته شدگان، ۱۵ نفر با رتبه جنرال (پاسوال و مل پاسوال)، ۳۲۹ نفر با رتبه سمونوال، ۷۲۱ نفر با رتبه سمونمل، ۱۲۸۱ نفر با رتبه سمونیار و بقیه افراد با رتبه‌های پایین‌تر و سربازان بودند.

به این ترتیب:

پولیس مرزی: ۶۸۹۳ کشته و ۸۷۳۱ زخمی

پولیس امنیتی: ۱۲۸۲۲ کشته و ۱۵۴۲۵ زخمی

پولیس ویژه: ۱۳۸۴ کشته و ۱۹۴۳ زخمی

پولیس نظم عمومی: ۴۳۵۲ کشته و ۵۴۵۲ زخمی

پولیس ضد جرایم: ۲۳۴۵ کشته و ۳۲۵۱ زخمی

پولیس اطفائیه: ۲۴ کشته و ۸۴ زخمی

پولیس مبارزه با مواد مخدر: ۹۵۶ کشته و ۷۵۳ زخمی

پولیس محلی: ۱۵۸۲۱ کشته و ۱۹۹۳۲ زخمی

پولیس ترافیک: ۹۷ کشته و ۱۲۱ زخمی

پولیس زن: ۶۵۸ کشته و ۳۲۹ زخمی

 

بر اساس اطلاعات وزارت شهدا و معلولین دولت سابق، ۶۲۱۵ نفر توسط وزارت داخله به عنوان معلول معرفی شدند. از این تعداد، ۲۳ نفر زن و بقیه مرد بودند.

بر بنیاد گزارشی که ریاست عمومی امنیت ملی دولت پیشین افغانستان از تلفات خود به مرکز توحید شورای امنیت ملی ارسال کرده بود،۹ هزار و ۵۰ کارمند اطلاعاتی، سرباز و نیروهای حامی امنیت ملی کشته شدند، ۱۱۳۷۱ نفر زخمی و ۳۱۷ نفر معلول شدند.

 کشته شدگان، ۳ جنرال، ۹۸ دگروال، ۲۳۱ دگرمن و بقیه افراد با رتبه‌های مختلف بوده‌اند.

این ارقام به شرح زیر اند:

کارمندان رسمی امنیت ملی: ۲ هزار  و ۴۲۶ نفر کشته و ۳ هزار و ۸۲۱ نفر زخمی

سربازان امنیت ملی: ۲ هزار و ۶۷۱ نفر کشته و ۳ هزار و ۱۹۳زخمی

نیروهای حامی و همکاران عملیاتی: ۳۹۵۴ کشته و ۴۳۵۷ زخمی

اگرچه تعداد دقیق همکاران عملیاتی و نیروهای حامی امنیت ملی مشخص نیست، اما بر اساس سند ریاست امنیت و  وزارت دفاع در سال ۲۰۲۰، گزارش شده است که بیش از ۹ هزار نفر از همکاران امنیتی کشته و زخمی شده‌اند.

 

تلفات نیروهای خارجی:

نیروهای خارجی در افغانستان ۳ هزار و ۶۱۲ را از دست دادند و ۲۷ هزار و ۹۶۴ نفر آنها زخمی شدند که بیشتر این تلفات مربوط به ارتش امریکا بود.  تلفات جانی ارتش امریکا در جنگ ۲۰ ساله، ۲۴۶۱ سرباز بود.

پس از امریکا، بریتانیا و کانادا بیشترین کشته را در جنگ افغانستان دادند.  این نیروها در جنگ‌های مستقیم، حملات انتحاری و چریکی و همچنین انفجار بمب‌های کنار جاده‌ کشته و زخمی شدند.

تلفات نیروهای خارجی:

امریکا: ۲۴۵۶ کشته و ۲۰۷۱۳ زخمی

بریتانیا: ۴۵۷ کشته و ۲۱۹۱ زخمی

کانادا: ۱۵۹ کشته و ۱۴۱۲ زخمی

فرانسه: ۹۰ کشته و ۱۳۱ زخمی

آلمان: ۶۲ کشته و ۲۴۵ زخمی

ایتالیا: ۵۳ کشته و ۱۹۳ زخمی

پولند: ۴۴ کشته و ۲۳۱ زخمی

دنمارک: ۴۳ کشته و ۲۱۴ زخمی

آسترالیا: ۴۱ کشته و ۲۶۱ زخمی

اسپانیا: ۳۵ کشته و ۲۸۱ زخمی

گرجستان: ۳۲ کشته و ۴۳۵ زخمی

رومانیا: ۲۷ کشته و ۱۳۱ زخمی

هالند: ۲۵ کشته و ۱۴۰ زخمی

ترکیه: ۱۴ کشته و ۹۲ زخمی

چک: ۱۴ کشته و ۲۶ زخمی

نیوزیلند: ۱۰ کشته و ۶۱ زخمی

ناروی: ۱۰ کشته و ۹۴۰ زخمی

استونیا: ۹ کشته و ۹۲ زخمی

هنگری: ۷ کشته و ۱۴ زخمی

سویدن: ۵ کشته و ۱۳ زخمی

لتویا: ۴ کشته و ۱۱ زخمی

اسلواکیا: ۳ کشته و ۸ زخمی

اسلوانیا: ۲ کشته و ۸ زخمی

فنلد: ۲ کشته و ۱۱ زخمی

اردن: ۲ کشته و ۳ زخمی

پرتگال: ۲ کشته و ۱۹ زخمی

کوریای جنوبی: ۲ کشته و ۱۶ زخمی

آلبانیا: ۱ کشته و ۲ زخمی

بلجیم: ۱ کشته و ۱۴ زخمی

بلغارستان: ۱ کشته و ۷ زخمی

کرواسی: ۱ کشته و ۹ زخمی

لیتوانیا: ۱ کشته و ۱۳ زخمی

مونته‌نگرو: ۱ کشته و ۱ زخمی

یونان: ۲ زخمی

آیسلند: ۳ زخمی

مقدونیه شمالی: ۳ زخمی

 

تعداد سربازانی که در جریان ماموریت نظامی خودکشی کردند:

فرانسه: ۲ سرباز

امریکا: ۲ سرباز

کانادا: ۱ سرباز

بریتانیا: ۱ سرباز

اسپانیا: ۱ سرباز

رومانیا: ۱ سرباز

پروژه هزینه‌های جنگ تعداد کشته‌های شبه نظامیان ضددولتی در طول ۲۰ سال جنگ را به طور تقریبی ۵۱ هزار و ۱۹۱ نفر ذکر کرده است؛ اما این تعداد با ارقام دولت پیشین تفاوت زیادی دارد.

اسناد شورای امنیت ملی افغانستان که تنها برای یک بار به بخش پشتوی افغانستان اینترنشنال اجازه مطالعه داده شد، به گزارشی از سه نهاد امنیتی در جون ۲۰۲۰ اشاره دارد.

در این گزارش، هر سه نهاد امنیتی ارقام مختلفی در مورد تلفات طالبان ارائه دادند.

گزارش وزارت داخله حکومت پیشین نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۰، ۱۱۳ هزار و ۴۲۰ طالب، از جمله افراد بلندپایه این گروه، کشته شدند و ۴۸ هزار و ۲۱۰ نفر زخمی شدند.

اما وزارت دفاع در گزارش خود از کشته شدن۱۰۳ هزار و ۲۴۵ نفر طالب و زخمی شدن۵۲ هزار و ۱۰۳  نفر دیگر خبر داد.

برعکس، ریاست امنیت با یک تفاوت چشمگیر، تعداد کشته‌های طالبان را ۷۹ هزار و ۵۳۲ نفر و زخمی‌های این گروه را ۳۸ هزار و ۴۲۱ نفر ذکر کردند.

رئیس جمهور سابق افغانستان در دلو ۱۳۹۹ در یک نشست با ورثه شهدا و معلولین نیروهای امنیتی اعلام کرده بود که در جنگ ۲۰ ساله افغانستان، ۸۷ هزار و ۵۰۰ نفر از شبه نظامیان کشته شدند.

در مورد تعداد دقیق کشته شدگان طالبان نمی‌توان آمار دقیقی ارائه کرد زیرا در این زمینه نهادهای امنیتی نیز اغراق کرده‌اند.

یک منبع در وزارت شهدا و معلولین به افغانستان اینترنشنال گفت  که این وزارت از زمان به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، ۳۱ هزار و ۶۱۲ خانواده جنگجویان کشته شده را به تازگی ثبت کرده است.

در میان خانواده‌های ثبت شده، ۸۹ هزار و ۳۴۱ خانواده توسط مقامات طالبان شناسایی شده‌اند و طبق دستور رهبر طالبان باید حقوق خود را به موقع دریافت کنند.

این منبع افزود که تعدادی از این خانواده‌ها در پاکستان زندگی می‌کنند و برای دریافت حقوق خود سالی یک بار به افغانستان می‌آیند و به صورت نقدی به آنها پرداخت می‌شود.

بر اساس گزارش بخش شهدا و معلولین اداره امور، تا ۳ حوت ۱۳۹۹، حدود ۹۲۱ هزار خانواده شهدا و معلولین ثبت شده‌اند که اعضای خانواده آنها در جنگ کشته یا معلول شده‌اند  خانواده‌های طالبان، داعش و حزب اسلامی نیز شامل هستند.

در جنگ ۲۰ ساله افغانستان، تعداد زیادی از شبه‌نظامیان از پاکستان که از مرز دو کشور عبور کرده و در صفوف طالبان جنگیده‌اند، نیز کشته شدند و خانواده‌ها یا افراد معلول آنها اکنون از وزارت شهدا و معلولین طالبان حقوق دریافت می‌کنند.

بر اساس گزارش شورای امنیت سابق، ۷۹۱ نفر از اعضای گروه داعش نیز در افغانستان کشته شده‌اند.

بر اساس اطلاعات پنتاگون که گزارش آن را واشنگتن پست منتشر کرده، تا سال ۲۰۲۰، ۸۴ هزار و ۱۹۱نفر از طالب، داعش و دیگر مخالفان مسلح در افغانستان کشته شدند.

آمارهای متفاوتی در مورد تعداد کشته‌‌های طالبان، ملیشه‌های پاکستانی و داعش وجود دارد، اما با توجه به ثبت اعضای طالبان و ارقام دولت جمهوری، می‌توان به طور تقریبی گفت که ۹۰ هزار طالب، ملیشه‌های پاکستانی، القاعده، داعش و جنگجویان حزب اسلامی کشته شدند.

در میان این کشته‌شدگان، حدود ۱۲۰۰ نفر در حملات انتحاری، تعداد زیادی در جنگ‌های مستقیم، بمباران‌های هوایی، عملیات‌های شبانه، کمین‌ها و تعداد انگشت‌شماری در زندان‌ها کشته شده‌اند.

اگرچه نهادهای امنیتی دولت سابق ارقام دقیقی از تعداد زخمی‌های مخالفان مسلح ارائه کرده‌اند، اما این ارقام دقیق نیستند.

تعداد دقیق زخمی‌های مخالفان مسلح مشخص نیست، زیرا بسیاری از آنها در پاکستان و ایران درمان شدند.

همچنین، طالبان نیز ارقام دقیقی از تلفات خود ندارند.